De eerste stap naar het noorden.

Vroeg opgestaan en het is prachtig weer. Eigenlijk leek de mooie ondergaande zon en het schoon trekken van de lucht gisteravond hiervan een voorbode.

Vandaag gaan we op weg naar Svenningdal. Deze plaats, wat wel een heel groot woord is voor een handvol huizen langs de weg, ligt in de provincie Nordland. Dit is, ondanks dat het zijn naam doet vermoeden, niet de noordelijkste provincie van Noorwegen. Dat is Finnmark, het gebied waar de Sami al sinds jaar en dag leven.

Zoals gisteren al aangegeven zou het vandaag een lange rit worden. We hebben gekozen om onze tocht voort te zetten over de E6; de snelste route naar het noorden. En hoewel het een saai stuk weg is om te rijden, was er onderweg genoeg te zien.

Nog in de gemeente Trondheim rijdend was er duidelijk een levendige handel zichtbaar in de industrie en maakt men dankbaar en nuttig gebruik van het Trondheimfjord om goederen aangeleverd te krijgen of te verschepen. Ook loopt er een directe treinverbinding vanuit Oslo naar Trondheim (welke ook in de winter op tijd rijd…)

Hierna verder op de E6 gereden wat ons een grote diversiteit aan verschillende bouwgronden opleverde. Hier huisvest ook de grootste graanschuur van Noord Europa. Het leverde ons verder vele kleuren groen op. In plaats van 50 tinten grijs, is het 50 tinten groen  (of wel meer).

Langzaam aan maakt de landbouwgrond plaats voor een bosrijke omgeving, waarin sparren en berkenbomen de hoofdtoon voeren. Na een heerlijke lunch buiten in het zonnetje, zijn we verder gereden tot aan Namsskogan. Hier ligt een soort van winkelcentra, een belangrijke plek voor de omgeving, aangezien er verder nog nauwelijks winkels in de omgeving te vinden zijn.

Hier hebben we boodschappen gedaan, ijsje gegeten en zijn door gereden naar de camping. Nog de provinciegrens gepasseerd en de bergentoppen met daarop nog sneeuw doemen al voor ons op. Parrallel aan de E6 lopen verschillende rivieren, waarin zalmen zwemmen. Aangezien ik geen hengel bij mij heb, zullen we de zalmmoten moeten kopen.

Aangekomen bij de camping, was het stil. Er stond nog een caravan en verder was het heerlijk stil en rustig. We hebben de camper vlak bij de stromende rivier neer gezet; welke het geluid, van de enkele auto die over de E6 voorbijkomt, overstemd. Tanya en Jeroen hebben gevoeld hoe koud het water is.  Dit viel nog niet tegen, met de kou dan, want sommige stenen waren best glad….

Tot 21:30 heerlijk in het zonnetje kunnen zitten en genieten van het buitleven, dan verdwijnt de zon nu toch echt achter de bergen en wordt het tijd om naar binnen te gaan aangezien het behoorlijk fris wordt (maar het is nog steeds licht).

Morgen gaan we een aantal wat grotere steden bezoeken en passeren we poolcirkel.  Tot morgen.